Lichtvoetig

Ruth van der Waall-Schaeffer,
september 2022

‘Mam, je denkt toch niet dat we straks na jouw dood al die oude (sic) boeken gaan bewaren hè’, spraken mijn dochters. ‘Alles vind je ook op internet.’ Ze zien de nodige boeken bij mij in Parijs en thuis in het Zuiden. Niet om mijn boeken de hemel in te prijzen, maar ik weet zeker dat er boeken zijn waarvan de inhoud hen zou verrassen. Enfin, het leuke is dat ik als ik weer even thuis in het zuiden ben met nieuwe ogen de boeken bekijk. En ik ontdek – eigenlijk wel met schrik- dat diverse boeken in feite actueel zijn qua inhoud! Dat ik moet beamen met Prediker dat veel van wat nu verschijnt anno 2022 ‘niets nieuws onder de zon’ is. Vooruit, ik badineer wel een beetje…
E-books kunnen in mijn beleving (!) niet tippen aan boeken die je uit de kast kan pakken, waarin je nog het handschrift ziet van de eigenaar die er aantekeningen in gemaakt heeft, waar krantenartikelen in liggen. Ik pak een boek van Han Fortmann (overl. 1970) waarin hij schrijft over mensen die onmacht ervaren om te geloven. Zijn advies was toen al: openhouden en verder leven. Hoe wijs is dit ook voor nù want velen staan op afstand van de georganiseerde godsdienstigheid, maar staan wèl open, kijken verder. Zijn raad past bij die inspirerende bijbelse mensen die koersten op ‘wat nog niet te zien was.’
Mensen die hun maskers af durfden te zetten, hun ‘ik’ kleiner maakten, speels en dansend, struikelend en toch weer opstaan, de liefde bedrijvend. Daar was/is ontvankelijkheid voor nodig en moed. Open houden en verder gaan, maar wel gààn! Lichtvoetig. Met hun voorbeeld gaan we als ERN weer starten.